Dag 13 en 14: Katherine en Nitmiluk National Park
10 september 2017 - Nitmiluk, Australië
's Ochtends maakten we nog een rondje over de camping. We zagen onze eerste kookaburra, een blue-winged kookaburra. Wat een grote ijsvogel is dat!
Naast de camping ligt een klein natuurreservaat tegen Katherine River aan. Hier zagen we vissende kookaburra's, reigers en pheasant coucal (een soort koekoek met een staart als van een fazant).
Daarna gingen we naar Katherine Gorge in Nitmiluk National Park. Bij de parkeerplaats zagen we duizenden en duizenden (!) flying foxes. Ook verder het park in hingen vele tientallen bomen vol met deze vleerhonden. We maakten een wandeling waarbij we onder andere mooi uitzicht hadden op de rivier door de kloof. Het was inmiddels behoorlijk warm geworden, zo'n 34 graden, dus veel vogels zagen we niet tijdens de wandeling. Rondom het Visitor's Centre waren de vogels actiever en zagen we ook nog een agile wallaby. Ook verkochten ze bij het Visitor's Centre ijsjes: jummie!
Vervolgens reden we naar Edith Falls, ook in Nitmiluk National Park. Toen Carla bij de kiosk een kampeerplek aan het regelen was, zag Marco een bush stone-curlew en een forest kingfisher. Dat beloofde wat! Om af te koelen sprongen we nog even in het meertje bij de waterval. We zagen allerlei visjes, dus morgen de snorkelspullen mee...?
De volgende ochtend maakten we het inmiddels bekende rondje op de camping. We zagen geelkuifkaketoes en verschillende soorten honeyeaters. Daarna maakten we een rondwandeling rondom Edith Falls. De hagedissen schoten alle kanten op, waardoor het moeilijk was foto's te maken. De Gilbert's Dragons hadden er blijkbaar minder moeite mee om vereeuwigd te worden. Hoewel het nog ochtend was, was het al behoorlijk warm. We pakten onze zwem- en snorkelspullen en gingen de onderwaterwereld van het meertje bij Edith Falls verkennen. Er zwommen inderdaad heel veel visjes, merendeels banded grunters.
De volgende bestemming was Litchfield National Park. We zetten ons kamp op bij Florence Falls, waar Carla nog even een duik nam in het meertje bij de waterval.
Er wordt in Australië netjes aangegeven in welke meren en rivieren je kan zwemmen. Er staan duidelijke waarschuwingsborden bij meren en rivieren waar zoutwaterkrokodillen (kunnen) voorkomen.
Overnachten doen we zoveel mogelijk in nationale parken. Over het algemeen moet je daar geld in een envelopje doen en het gevulde envelopje in een soort brievenbus gooien. De tarieven zijn met name afhankelijk van de aangeboden faciliteiten (naast toiletten bv (drink)water, een douche en/of gas-barbecues). De accu waarop de koelkast van onze campervan is aangesloten houdt het ongeveer drie dagen vol. Dus minimaal eens per drie dagen laden we hem weer op door op een 'normale' camping te gaan staan.
