Dag 53 t/m 55: Kalbarri National Park (en autopech...)

Toen we in de buurt van Kalbarri kwamen, zagen we het landschap ineens sterk veranderen. Zowel links als rechts van de weg verschenen grote graanvelden. In Kalbarri National Park was de oorspronkelijke vegetatie nog grotendeels aanwezig. Tijdens onze reis van noord naar zuid gaan we als het ware terug in de seizoenen. In het noorden waren we aan het eind van het droge seizoen en stond er weinig in bloei. In Kalbarri waren we aan het eind van de lente en zagen we veel meer bomen en planten bloeien.

Kalbarri National Park staat niet alleen bekend om het grote aantal soorten planten, maar ook om de kloven die de Murchinson-rivier in het rode zandsteen heeft ingesleten. Daarnaast zijn er prachtige kliffen bij de kust te bezoeken. De kust heeft ook nog eens een Nederlands tintje: in 1712 is namelijk het VOC-schip Zuytdorp vóór Kalabarri gestrand. Iets verder voor de kust heeft de Batavia – op haar eerste reis – schipbreuk geleden.

We merkten dat onze campervan steeds meer moeite kreeg om de heuvels op te rijden. Nadat we hem in het nationale park aan de kant zetten om te kijken wat er aan de hand was, reed hij niet meer voor of achteruit. O jee, wat nu? Gelukkig hadden we nog bereik en konden we het verhuurbedrijf bellen. Het kostte nogal wat moeite om uit te leggen waar we precies stonden, maar uiteindelijk werden we na 2 uur opgehaald door een lokaal garagebedrijf. Er bleek iets mis met de koppeling. Het was vrijdagochtend, dus er kon een nieuw onderdeel besteld worden. Met een beetje geluk konden we zaterdag eind van de ochtend de campervan weer ophalen.

In de tussentijd gingen we met een huurauto op pad. Het was inmiddels te heet geworden om de wandeling in de kloof te doen waarnaar we op weg waren, dus we bezochten eerst de kliffen. We genoten van de mooie uitzichten en zagen vlak voor de kust een grote groep dolfijnen zwemmen. Iets minder fijn waren de vliegen, die door het warme weer wel erg actief waren. Het waren er zo veel en ze waren zó volhardend, dat onze charmante vliegennetjes – die we tot nu toe eigenlijk nog niet echt nodig hadden gehad – goed van pas kwamen.

De geplande wandeling hebben we de volgende ochtend gemaakt, toen het weer iets koeler was. Deze was prachtig! In het begin kwamen we langs 'Nature's Window', een gat in een rots waardoor je de rivier kan zien. Onderweg zagen we kangoeroes, veel zwarte zwanen en een groepje Australian wood ducks. Ook zagen we een inland thornbill.

De campervan bleek inderdaad volgens planning gerepareerd, waardoor wij weer verder naar het zuiden konden rijden. Gelukkig maar, want twee dagen later moesten we hem in Perth omruilen voor een andere.

We kwamen onder meer langs een roze gekleurd zoutmeer. Dat was echt een gek gezicht. De roze kleur blijkt veroorzaakt te worden door een bepaald soort alg.

In Greenough groeien de zogenoemde 'leaning trees'. Door de overheersende zuidenwind groeien sommige bomen daar bijna horizontaal!